Święto Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny - 31 maja

Święto Nawiedzenia św. Elżbiety przez Maryję to rozważanie tajemnicy spotkania dwóch matek, dwóch kobiet w stanie błogosławionym. Nawiedzenie św. Elżbiety szczególnie przeżywano najpierw w Kościele wschodnim. W 1263 r. św. Bonawentura wprowadził tę uroczystość do zakonu franciszkańskiego. W 1389 roku, podczas powstania wielkiej schizmy na Zachodzie, papież Bonifacy IX rozszerzył to święto na cały Kościoł, aby uprosić za przyczyną Maryi jedność w Kościele Chrystusowym. W 1441 świeto to zostało zatwierdzone przez Sobór w Bazylei. Święto Nawiedzenia jest w kalendarzu liturgicznym na 31 maja co wypada między uroczystościami Zwiastowania Pańskiego i narodzenia św. Jana Chrzciciela.

Łk 1, 26-56

Zwiastowanie Maryi

26 W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, 27 do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida10; a Dziewicy było na imię Maryja. 28 Anioł wszedł do Niej i rzekł: «Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą». 
29 Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. 30 Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. 31 Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. 32 Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. 33 Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca». 34 Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?» 35 Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. 36 A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. 37 Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego». 38 Na to rzekła Maryja: «Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!» Wtedy odszedł od Niej anioł. 

Nawiedzenie

39 W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w [pokoleniu] Judy. 40 Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. 41 Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. 42 Wydała ona okrzyk i powiedziała: «Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. 43 A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? 44 Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. 45 Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana». 

Magnificat

46 Wtedy Maryja rzekła: 
«Wielbi dusza moja Pana, 
47 i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy. 
48 Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej. 
Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia, 
49 gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny. 
Święte jest Jego imię - 
50 a swoje miłosierdzie na pokolenia i pokolenia [zachowuje] dla tych, co się Go boją. 
51 On przejawia moc ramienia swego, 
rozprasza [ludzi] pyszniących się zamysłami serc swoich. 
52 Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych. 
53 Głodnych nasyca dobrami, a bogatych z niczym odprawia. 
54 Ujął się za sługą swoim, Izraelem, 
pomny na miłosierdzie swoje - 
55 jak przyobiecał naszym ojcom - 
na rzecz Abrahama i jego potomstwa na wieki». 
56 Maryja pozostała u niej około trzech miesięcy; potem wróciła do domu.