U jezuitów to wspomnienie obowiązkowe. O. Klaudiusz (Claude de la Colombière) gorliwie szerzył kult Serca Pana Jezusa przez zachętę do komunii wynagradzających oraz oddawania czci Sercu Jezusa, zwłaszcza na zakończenie oktawy Bożego Ciała. Zachęcał też do podejmowania pokuty w intencji nawrócenia grzeszników, którzy ranią Boże Serce.

Apostoł Najświętszego Serca - św. Klaudiusz La Colombière

Łagodny święty - św. Klaudiusz La Colombière

Święty Klaudiusz La Colombière – apostoł Serca Pana Jezusa

We Francji św. Jan Eudes (1601-1680) żarliwie głosił nabożeństwo do Najświętszego Serca Jezusowego. W tym samym czasie w klasztorze w Paray-le-Monial św. Małgorzata Alacoque miała serię objawień Pana Jezusa, polecającego jej, by ze wszystkich swoich sił i możliwości promowała to nabożeństwo. W objawieniach Pan Jezus podał nawet formy tego nabożeństwa (dzisiaj już powszechnie przyjęte). Święta zamknięta w klauzurze miała niewielkie możliwości, by wypełnić wolę Chrystusa, wypowiadaną tak zdecydowanie i jasno. Św. Klaudiusz w charakterze kierownika duchowego sióstr utwierdził w dobrym przekonaniu św. Małgorzatę, jej przełożoną i inne siostry w klasztorze. Bezzwłocznie sam także poświęcił się Bożemu Sercu 21 czerwca 1675 roku, w dzień po oktawie Bożego Ciała, który to piątek sam Pan Jezus wybrał na obchodzenie święta swojego Najświętszego Serca.

O. dr Józef Maria Bartnik SJ (1927-2013) był przez wiele lat duszpasterzem, kaznodzieją i spowiednikiem i kierownikiem duchowym przy Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej. To również autor artykułów i książek szerzących kult Matki Bożej. Ten jezuita był również duszpasterzem akademickim, doktorem nauk chemicznych w zakresie chemii fizycznej i teoretycznej, wykładowcą na wyższych uczelniach. Odszedł do Pana 18 lutego 2013 r. w Warszawie, w 86. roku życia, 63. powołania zakonnego i 55. kapłaństwa. Dał się poznać jako człowiek spokojny, serdeczny i pokorny, jako cierpliwy spowiednik, jako cichy współbrat we wspólnocie zakonnej.

Pamiętajmy o Zmarłym śp. o. Józefie w naszej modlitwie.

24 lutego 2017 r. zmarł w szpitalu w Gdyni ojciec Czesław Kukliński SJ. Odszedł do Pana w 87. roku życia, w 66. roku powołania zakonnego i w 56. roku kapłaństwa. O. Kukliński przez dwa lata posługiwał w Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej jako spowiednik.

Msza św. pogrzebowa w kościele parafialnym św. Stanisława Kostki w Gdyni (ul. Tatrzańska 35) została odprawiona w sobotę, 4 marca, o godz. 11.00. Ciało Zmarłego złożono w grobowcu oo. Jezuitów na cmentarzu witomińskim. Wyprowadzenie spod bramy cmentarnej było o godz. 12.30. Polecajmy zmarłego o. Czesława Miłosiernemu Bogu.

1 marca 2017 r. po g. 13-ej zmarł w kolegium warszawskim ojciec Franciszek Nowicki SJ, wieloletni mieszkaniec i duszpasterz przy Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej. Odszedł do Pana w 90. roku życia, w 58 r. powołania zakonnego i w 50. roku kapłaństwa. Msza św. pogrzebowa odprawiona została w piątek – 3 marca o godz. 11:00, w Sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie (ul. Rakowiecka 61), a pogrzeb, tego samego dnia, w Mińsku Mazowieckim. Kondukt pogrzebowy na cmentarzu w Mińsku (ul. Kościelna 52) wyruszył o godz. 13:30.

O. Franciszek był duszpasterzem młodzieży i harcerzy, kaznodzieją, spowiednikiem, misjonarzem w Ekwadorze. Pracował również w Kaliszu, Świętej Lipce, Gdyni i Warszawie. Polecajmy śp. ojca Franciszka Miłosiernemu Bogu i pamiętajmy również w modlitwie o jego bliskich.

Rozpoczynamy przygotowanie duchowe do uroczystości św. Józefa 19 marca. Od dziś codziennie do 19 marca będziemy o 19.30 śpiewać Godzinki o św. Józefie i zaczniemy modlić się Nowenną do św. Józefa, którą zakończymy 18 marca, w wigilę uroczystości. Serdecznie zapraszamy!  

13 marca 2013 r. nastąpił wybór Ojca Świętego Franciszka. Konklawe w 3 głosowaniu tego dnia i ogólnie w 5 głosowaniu wybrało następcę św. Piotra i został nim Argentyńczyk jezuita arcybiskup Buenos Aires, kard. Jorge Mario Bergoglio SI. Imię Franciszek wybiera sobie na cześć św. Franciszka z Asyżu. W rocznicę tego wydarzenia w sposób szczególny wspierajmy papieża Franciszka modlitwą na tym urzędzie, aby jak najlepiej prowadził Kościół przez obecne czasy.

O. Wojciech Męciński SJ (vel Albertus Męczyński) (1598-1643) w młodym wieku ciężko zachorował. Gdy zdrowia nie przywracały środki medyczne, złożył śluby Matce Bożej Częstochowskiej i odzyskał zdrowie. Będąc już w zakonie jezuitów, podejmował dziękczynne pielgrzymki na Jasną Górę. W Lublinie, gdy Wojciech oddawał się czytaniom duchowym i modlitwom do Matki Bożej, zobaczył kiedyś w widzeniu Błogosławioną Dziewicę, która jakby podawała mu złote jabłko.

We Włoszech Wojciech doświadczył najcudowniejszego dobrodziejstwa uratowania mu życia przez Matkę Bożą. Gdy był w okolicach Wenecji Patawio, niedaleko od ujścia rzeki Dreptam do Morza Adriatyckiego, zdarzyło się, iż idąc w nocy, spadł z wysokiego brzegu do tej rzeki. Wojciech był w mroźnej wodzie (stało się to 14 grudnia 1619 r.), a ponadto prąd rzeczny ściągał go w kierunku otwartego morza. Zdążył tylko ślubować Matce Bożej, że jeżeli go ocali, on złoży wotum w postaci srebrnej tabliczki. Ludziom udało się go wydobyć na wpółżywego, i wszyscy zgodnie stwierdzili, iż musiał to być cud, bowiem w miejscu o tak niedostępnych brzegach i przy takich warunkach atmosferycznych ratunek wydawał się niemożliwy.

W Nagasaki w Japonii zawieszono go wraz z innymi męczennikami głową na dół nad zagłębieniem z nieczystościami. O. Męciński zmarł po 7 dniach męki 23 marca 1643 r. Ciało spalono, a popiół wrzucono do morza. W Polsce i w zakonie jezuitów uważany jest na świątobliwego i kandydata na ołtarze. Żywot Męcińskiego wpisano do kalendarza świątobliwych zakonników jezuickich w 1700 r.