Łączymy się dziś w modlitwie z Sanktuarium z cudownym wizerunkiem, nie ręką ludzką uczynionym;
Nuestra Señora de Guadalupe w Meksyku wybudowanym w miejscu objawień, gdzie 9, 10 i 12 grudnia 1531 roku Matka Boża ukazała się na wzgórzu Tepeyac św. Juanowi Diego, świeżo nawróconemu Indianinowi z plemienia Azteków.
Ubrana była w różową tunikę spiętą pod szyją broszką i błękitno-zielony płaszcz ozdobiony gwiazdami, opasana w talii czarną wstęgą, co dla Azteków oznaczało, że była brzemienna.
Maryja powiedziała przy pierwszym spotkaniu 9 grudnia, o poranku:
"Chcę wiele i żywo proszę, aby w tym miejscu wznieść moją świątynię, gdzie (...) udzielę w pełni moją osobistą miłość poprzez współczujące spojrzenie, moją pomoc i poprzez zbawienie. (...) Jestem waszą Matką miłosierną, twoją i wszystkich ludzi, którzy żyją zjednoczeni na tej ziemi, wszystkich osób które mnie kochają, do mnie się zwracają, mnie szukają i mi ufają. (...) Abym mogła uczynić to co wyraża moje współczujące spojrzenie, aby było miłosierdzie."
W Polsce Matka Boża z Guadalupe czczona jest jako patronka życia poczętego, ponieważ na obrazie przedstawiona jest w stanie błogosławionym.