12 lipca 1626 r. odbyła się pierwotna konsekracja jezuickiego kościoła wybudowanego przy kolegiacie pw. św. Jana przy ul. Świętojańskiej w Warszawie. Kościół został konsekrowany pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Ignacego Loyoli - „In honorem B. Mariae Virginis Natae ac S. Ignatii”. Konsekracji dokonał biskup poznański Jan Wężyk. Kościół mógł być konsekrowany pod wezwaniem św. Ignacego Loyoli bo był beatyfikowany 27 lipca 1609 r. w Rzymie przez Pawła V, i kanonizowany 12 marca 1622 r. w Rzymie przez Grzegorza XV. Budowę kościoła rozpoczęto w zimie 1609 r. W czasie sejmu (trwał od 15 I do 26 II 1610 r.) biskup poznański Andrzej Opaliński poświęcił kamień węgielny, a wiosną 1610 roku rozpoczęto zakładać fundamenty. W lipcu 1611 r. mury były doprowadzone do wysokości 20 łokci (ok. 12 m) ponad ziemię i spodziewano się w tym sezonie doprowadzić je do sklepienia. W tymże roku wybudowano od fundamentów którąś z bocznych kaplic (nie określono jej położenia).