W Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa (Boże Ciało) w sposób szczególny oddajemy cześć Najświętszemu Sakramentowi. W tym dniu jest obowiązek uczestnictwa we mszy św. (choć nie ma obowiązku wzięcia udziału w procesji) i Msze św. odbywają się w naszym kościele według porządku niedzielnego, ale z racji procesji w tym dniu nie ma mszy świętej o godz. 11:30.
Wspomnienie obowiązkowe św. Alojzego Gonzagi, zakonnika.
Obok św. Stanisława Kostki i św. Jana Berchmansa, św. Alojzy Gonzaga SJ należy do grona najmłodszych kanonizowanych jezuitów.
Pochodził z rodziny szlacheckiej; już we wczesnym dzieciństwie snuto wobec niego ambitne plany i przygotowywano błyskotliwą karierę oraz zaszczyty. On jednak coraz bardziej oddalał się od światowych ambicji, bogactwa, władzy czy prestiżu społecznego. Wybrał ubogiego Jezusa i Jemu chciał oddać wszystko jako ubogi, czysty i posłuszny zakonnik w Towarzystwie Jezusowym.
24 czerwca obchodzimy uroczystość Narodzenia św. Jana Chrzciciela, patrona naszej parafii.
Jan Chrzciciel urodził się jako syn kapłana Zachariasza i Elżbiety (Łk 1, 5-80). Jego narodzenie z wcześniej bezpłodnej Elżbiety i szczególne posłannictwo zwiastował Zachariaszowi archanioł Gabriel, kiedy Zachariasz jako kapłan okadzał ołtarz w świątyni (Łk 1, 8-17). Przyszedł na świat sześć miesięcy przed narodzeniem Jezusa (Łk 1, 36), prawdopodobnie w Ain Karim leżącym w Judei, ok. 7 km na zachód od Jerozolimy. Wskazuje na to dawna tradycja, o której po raz pierwszy wspomina ok. roku 525 niejaki Teodozjusz. Przy obrzezaniu otrzymał imię Jan, zgodnie z poleceniem anioła. Imię Jan jest pochodzenia hebrajskiego i oznacza tyle, co "Bóg jest łaskawy".
Kiedy Jan miał już lat 30, wolno mu było według prawa występować publicznie i nauczać. Podjął to dzieło nad Jordanem, nad brodem w pobliżu Jerycha. Jako herold Mesjasza Jan podkreślał z naciskiem, że nie wystarczy przynależność do potomstwa Abrahama, ale trzeba czynić owoce pokuty, trzeba wewnętrznego przeobrażenia. Na znak skruchy i gotowości zmiany życia udzielał chrztu pokuty (Łk 3, 7-14; Mt 3, 7-10; Mk 1, 8). Jan świadczył o Jezusie wobec tłumu: "Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata" (J 1, 29. 36). Na skutek tego wyznania, przy Chrystusie Panu zjawili się dwaj pierwsi uczniowie - Jan i Andrzej, którzy dotąd byli uczniami św. Jana (J 1, 37-40).
W piątek po 8 dniach od Bożego Ciała będziemy obchodzić Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa. W tym dniu zapraszamy na:
Zapraszamy aby w tym dniu nawiedzić kościół i pomodlić się do Matki Bożej, która pragnie nam nieustannie pomagać i zjednywać Boże łaski.
Tytuł Matki Bożej Nieustającej Pomocy jest związany z XIV-XV w. ikoną Maryi pochodzenia bizantyjskiego (namalowana na desce 54 x 41,5 cm) czczoną w Rzymie w kościele pw. św. Mateusza Apostoła. W 1739 roku kościół św. Mateusza Apostoła przejęli augustianie z Irlandii. W 1798 roku wojska francuskie zdobyły Rzym, wygnały z Rzymu papieża Piusa VI i zniszczyły około 30. kościołów, w tym klasztor augustiańki z kościołem św. Mateusza. Wtedy cudowna ikona została przeniesiona do kościoła św. Euzebiusza. Następnie w 1819 r. zakon augustianie przenieśli się do kościoła Santa Maria in Posterula zabierając ze sobą cudowną ikonę. Umieszczono ją w bocznej kaplicy tego kościoła, ponieważ w ołtarzu głównym znajdował się obraz Matki Bożej Łaskawej. Od tego momentu powoli zapomniano o szerzeniu kultu Matki Bożej Nieustającej Pomocy. 7 lutego 1863 r. słynny jezuita, o. Francesco Blosi SJ, w czasie kazania wspomina o ikonie Matki Bożej Nieustającej Pomocy, znajdującej się w dawnym kościele św. Mateusza Apostoła.
Świętych Bernardyna Realina, Jana Franciszka Régisa i Franciszka de Geronimo; Błogosławionych Juliana Maunoira i Antoniego Baldinucciego, prezbiterów, jezuickich misjonarzy ludowych.
Bernardyn Realino, (wł.: Bernardino Realino) urodził się 1 grudnia 1530 r. w Carpi we Włoszech. Ukończył studia prawnicze w Bolonii. Pełnił urząd podesty w Felizzano oraz Monferrato. Po doświadczeniu widzenia Matki Bożej z Dzieciątkiem porzucił karierę polityczną i wstąpił do zakonu jezuitów w 1564 r. W 1567 r. przyjął święcenia kapłańskie, W trzy lata po złożeniu ślubów profeskich przełożeni zadecydowali o wysłaniu ojca Bernardyna na drugi koniec Italii – do miejscowości Lecce w regionie Apulia. Święty założył tam kolegium jezuickie i rozwinął działalność duszpasterską, lecz nie sądził, że spędzi tam pozostałe czterdzieści lat swego życia. O. Realino był obecny tam, gdzie była nędza moralna bądź materialna. Był spowiednikiem i powiernikiem wszystkich stanów i dlatego otrzymał od wdzięcznej ludności tytuł „ojca miasta”. Zmarł 2 lipca 1616 r. w Lecce we Włoszech, gdzie do dziś (w kościele jezuitów) spoczywają jego relikwie. Został beatyfikowany w 1895 r. przez Leona XIII, a kanonizowany przez Piusa XII w 1947 r. Jest patronem Lecce oraz Carpi.
Świętych Leona Ignacego Mangina, prezbitera, Marii Zhu Wu i towarzyszy, męczenników. Leon Ignacy Mangin urodził się 31 lipca 1857 r. w Verny, w Lotaryngii, jako jedenaste z dzieci miejscowego sędziego pokoju. Nauki pobierał w kolegiach w Metzu i Amiens. W roku 1875 wstąpił do jezuitów. Pod koniec studiów filozoficznych, odbywanych w Liége, wezwano go do wyruszenia na misje. W Tien-Tsinie ukończył teologię i w lipcu 1886 r. otrzymał święcenia kapłańskie.
12 lipca 1626 r. odbyła się pierwotna konsekracja jezuickiego kościoła wybudowanego przy kolegiacie pw. św. Jana przy ul. Świętojańskiej w Warszawie. Kościół został konsekrowany pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Ignacego Loyoli - „In honorem B. Mariae Virginis Natae ac S. Ignatii”. Konsekracji dokonał biskup poznański Jan Wężyk. Kościół mógł być konsekrowany pod wezwaniem św. Ignacego Loyoli bo był beatyfikowany 27 lipca 1609 r.
Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel
Dzisiejsze wspomnienie zwraca nas ku Maryi objawiającej się na górze Karmel, znanej już z tekstów Starego Testamentu - z historii proroka Eliasza (1 Krl 17, 1 - 2 Krl 2, 25). W XII wieku po Chrystusie do Europy przybyli, prześladowani przez Turków, duchowi synowie Eliasza, prowadzący życie kontemplacyjne na Karmelu. Również w Europie spotykali się z niechęcią. Jednakże Stolica Apostolska, doceniając wyrzeczenia i umartwienia, jakie podejmowali zakonnicy, ułatwiała zakładanie nowych klasztorów.
21 lipca 1773 papież Klemens XIV, pod naciskiem wrogich Kościołowi i Towarzystwu dworów burbońskich, podpisał brewe kasacyjne Dominus ac Redemptor noster i w ten sposób oficjalnie rozwiązał zakon jezuitów. Breve kasacyjne zostało najpierw przekazane monarchom. W przeddzień kasaty na całym świecie było 22,5 tys. jezuitów, którzy tworzyli 41 prowincji z 24 domami profesów i 1538 domami, kolegiami, nowicjatami, seminariami, konwiktami, rezydencjami i misjami.
Wspomnienie św. Joachima i Anny, rodziców Najświętszej Maryi Panny i zarazem dziadków Jezusa. Pismo Święte o nich nie wspomina. Z jednego z apokryfów – Protoewangelii Jakuba z końca II w. dowiadujemy się o imionach dziadków Jezusa i że byli długo bezdzietni, a bardzo pragnęli potomstwa. Dopiero wytrwała modlitwa Joachima przez czterdzieści dni na pustyni wyjednała łaskę u Boga. Także Anna ze łzami modliła się, by Pan im pobłogosławił, tak jak Sarze.Dar dany im w podeszłym wieku został przepowiedziany przez anioła, który określił mającą się narodzić córkę jako „radość ziemi”. Do każdego z nich wysłał anioła z dobrą nowiną. Joachimowi anioł oświadczył, że Anna poczęła w swoim łonie dziecko. Jej zaś anioł zapowiedział: „Potomstwo twoje będzie przepowiadane po całej ziemi”. Ikonografia często przedstawia uszczęśliwionych małżonków nieopodal Bramy Złotej w Jerozolimie, gdzie spotkali się, żeby podzielić się dobrą nowiną. Ich imiona są zapisane jeszcze w Ewangelii Pseudo-Mateusza z VI w. oraz z Księgi Narodzenia Maryi VIII w. Więcej o losach św. Joachima i Anny piszą, na podstawie osobistych objawień, Służebnica Boża s. Maria od Jezusa (+1665), przeorysza klasztoru franciszkanek z Ágredy w Hiszpanii (książka pt. "Mistyczne miasto Boże, czyli Żywot Matki Boskiej") i siostra augustianka bł. Anna Katarzyna Emmerich (+1824).
Zapraszamy tego dnia do Sanktuarium i innych kościołów jezuickich na Uroczystość św. Ignacego Loyoli SI.
Z okazji święta naszego założyciela można uzyskać w każdym kościele jezuickim odpust zupełny pod zwykłymi warunkami.
Główne uroczystości w naszym Sanktuarium odbędą się na Mszy św. o godz. 20. Tego dnia na każdej mszy święcimy również wodę św. Ignacego.
Piotr Faber (Favre) urodził się w 1506 r. w pobliżu Saint-Jean-de-Sixt, na terenie diecezji genewskiej. Był z pochodzenia Sabaudczykiem. Wychowywał się w skromnej rodzinie wieśniaczej, ale od najwcześniejszych lat przejawiał chęć do nauki. W 1525 r. znalazł się w Paryżu, tam kontynuował studia. W kolegium św. Barbary zetknął się z młodym szlachcicem z Nawarry, Franciszkiem Ksawerym.
Grupa Szara ma mszę św. 4 sierpnia o 17.30 w Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej. W Sanktuarium gościmy pielgrzymów harcerzy - Grupę Szarą - rozpoczynających pielgrzymkę do Częstochowy w ramach Warszawskiej Akademickiej Pielgrzymki Metropolitalnej. Grupa wyrusza 5 sierpnia, po Mszy św. o godz. 5.30 w kościele św. Anny na Krakowskim Przedmieściu. Szara kończy pielgrzymkę wejściem na Jasną Górę 14 sierpnia rano.
Rocznica poświęcenia rzymskiej Bazyliki Najświętszej Maryi Panny
Przypadające dzisiaj wspomnienie dotyczy rocznicy poświęcenia bazyliki Najświętszej Maryi Panny "Większej" w Rzymie. Przymiotnik ten wynika z faktu, że jest to pierwszy i największy kościół rzymski poświęcony Maryi. Jest to także jedna z pierwszych na świecie świątyń poświęconych Matce Bożej. Kościół tak dalece ją wyróżnia, że należy ona do czterech tzw. bazylik większych Rzymu, które każdy pielgrzym nawiedzał w roku świętym, jeśli pragnął uzyskać odpust zupełny.
Celem tajemnicy Przemienienia było utwierdzenie wiary Apostołów oraz ukazanie im chwały przeznaczonej dla wyznawców Chrystusa przed Jego odejściem w Jerozolimie.
Zachować pamięć o tym, co dla nas przygotował Bóg. Aby każdego dnia karmić się Jego Słowem i Ciałem. On zaleca, abyśmy ufnie i wytrwale się do Niego modlili, bo On wstawia się za nami u Boga, służyli bliźnim, rozwijając w sobie dary, zdolności i umiejętności, cnoty.
7 sierpnia 1814 r. papież Pius VII przywrócił zakon jezuitów do istnienia.
Na początku restauracji zakon liczył ok. tysiąca jezuitów na całym świecie i rozpoczął stopniowe odbudowywanie struktur, domów, kolegiów i uniwersytetów.
